Εκατόν ενενήντα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την συμβολική ημερομηνία έναρξης της Εθνεγερσίας τού 1821. Συμβολική, αφού οι πάντες γνωρίζουν ότι η ημερομηνία αυτή της 25ης Μαρτίου δεν επιλέχθηκε για κανέναν άλλο λόγο παρά για να ταυτίσει την θρησκευτική εορτή του Ευαγγελισμού με το χαρμόσυνο μήνυμα του Ευαγγελισμού του Έθνους. Είναι επίσης συμβολική, καθώς οι Έλληνες ποτέ δεν παρέμειναν οι ήσυχοι "ραγιάδες", όπως θέλουν να μας τους προβάλλουν οι σύγχρονοι θιασώτες της "ελληνοτουρκικής φιλίας".
Στα πλαίσια, λοιπόν, της φετινής επετείου θα ακουστούν τα ίδια και τα ίδια ανιαρά μηνύματα των εκπροσώπων της πολιτικής ζωής, μηνύματα που καμία σχέση δεν θα έχουν με το Νόημα της μεγάλης αυτής στιγμής του Γένους. Κάποιοι θα αναρωτηθούν –και δικαίως- ποια σκοπιμότητα εξυπηρετεί η απόδοση τιμών σ’ αυτήν την επέτειο. Τι νόημα έχει άραγε ο εορτασμός της 25ης Μαρτίου σε μια εποχή όπως είναι αυτή της "παγκοσμιοποιημένης οικονομίας", των "μεταεθνικών κοινοτήτων" και της "πολυπολιτισμικής κοινωνίας"; Τι νόημα έχουν οι έννοιες της εθνικής ελευθερίας και των αγώνων ενάντια στην Σκλαβιά (όποια προσωπεία κι αν αυτή φοράει), σε μια εποχή που οι πολτοποιημένοι μαζάνθρωποι μάς καλούν να διαγράψουμε την Ιστορία μας, να αποκοπούμε από τις ρίζες μας, να καταστούμε κι εμείς κιμάς στην παγκόσμια κρεατομηχανή της Λήθης; [...]
