ΕΕBs

“ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ” – ΠΡΟΒΙΑ ΤΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑΣ
Του Γιώργη Έξαρχου συγγραφέα - ερευνητή

Στη δημοκρατία του αρχαιοελληνικού κόσμου αρχηγός και πηγή κάθε εξουσίας ήταν ο λαός και δεν υπήρχε φυσική εξουσία ή δίκαιο του κράτους που αντιστρατεύονταν την κοινωνία και τον λαό. Η πολιτική τέχνη βασιζόταν στην πειθώ, δηλαδή στην πολιτική ικανότητα εκείνη που βάθρο της ήταν η αιδώς και η δικαιοσύνη, στοιχεία τα οποία συνέβαλαν στο να επικρατούν στην πολιτεία η αρμονία και οι ενωτικοί δεσμοί μεταξύ των πολιτών – η κοινωνική συνοχή. Τούτο το σύστημα –της αρχαιοελληνικής δημοκρατίας– είχε χαρακτήρα πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό, με συγκεκριμένες εκφάνσεις και πρακτικές, που δεν υπάρχουν στις «σύγχρονες δημοκρατίες του δυτικού κόσμου», μηδέ εξαιρουμένης και της “Ελληνικής Δημοκρατίας”. Αυτές είναι μόνον κατ’ όνομα δημοκρατίες, διότι στην πράξη αποτελούν ολιγαρχικά καθεστώτα και εκτροπές από την «δημοκρατική πολιτεία» του... αρχαιοελληνικού κόσμου, μιας και επικαλούνται ως αρετές: την «αντιπροσώπευση» του λαού μέσω των εκλεγμένων αλλά κομματικά ενταγμένων βουλευτών, την ελευθερία του λόγου των πολιτών που στην πράξη δεν ισχύει διότι υπάρχει η κυριαρχία των ΜΜΕ ως κατεξοχήν φορέων αλλότριων συμφερόντων και όχι λαϊκών, το δικαστικό σύστημα με την ανεξάρτητη δικαιοσύνη και που κάτι τέτοιο δεν ισχύει και αποδεικνύεται από το πώς αυτό το σύστημα είναι οργανωμένο στον «σύγχρονο δημοκρατικό κόσμο» για να εξυπηρετεί μόνον τα συμφέροντα των οικονομικά και των πολιτικά ισχυρών. [...]