''[...] 'Αλλο πράγμα είναι η αγάπη καί άλλο η παραχώρηση της Ιθαγένειας. 'Οπως έλεγα και στο πρωϊνό κήρυγμά μου μπορώ και οφείλω να δώσω τροφή, στέγη, ένδυμα, το σπίτι μου, το μάτι μου, το νεφρό μου και πολλά άλλα ακόμη στόν ξένο, τον οποιοδήποτε ξένο, πιστό ή άπιστο, αλλά ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟΥ ΔΩΣΩ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΧΑΡΕΙ ΣΑΡΚΙΚΑ! Υπάρχουν λοιπόν και πράγματα, που δέν χαρίζονται! Η άρνησή τους δεν αναιρεί την αγάπη, υπέρ της οποίας κόπτονται κάποιοι "αγαπολυγούρηδες" (κατά το ευρωλυγούρηδες) Ένα από αυτά είναι και η "ελληνικότης" μέ όσα συνεπάγεται ο όρος αυτός. Ο Λαός μας με τη σοφία του, που την εκφράζει η λαϊκή μούσα, λέγει: "Δυό πράγματα δεν δανείζονται. Η γυναίκα και το αυτοκίνητο!"
Θέλω λοιπόν ν΄αγιάσω και δεν με αφήνουν! Ποιοί; Μα οι δημοσιογράφοι και οι έχοντες τα παντοδύναμα συγκροτήματα των ΜΜΕ, δια των οποίων "ποδηγετούν" δηλ. αποκοιμίζουν τον Ελληνικό Λαό. Γι αυτό κι εμείς οι Ιεράρχες, σεβόμενοι την αποστολή μας, δικαιούμεθα να έχουμε και νά εκφράζουμε τη γνώμη μας προς κάθε κατεύθυνση. Ασφαλώς η Κυβέρνηση ψηφίζει τους Νόμους! Ασφαλώς η Κυβέρνηση διοικεί τό Κράτος! Όταν όμως η Κυβέρνηση εισάγει τήν " διαβούλευση", δηλ.το δημόσιο διάλογο σε διάφορα σπουδαία ζητήματα, τότε ασφαλως και η Ιερά Σύνοδος έχει δικαίωμα να εκφράσει την γνώμη της, αλλά και ο κάθε πολίτης. Άρα και ένας Ιεράρχης μπορεί να έχει γνώμη και να την εκφράζει με κάθε νόμιμο τρόπο και με ευπρέπεια! Αλλοιώς έχουμε μια ιδιότυπη δικτατορία, στην οποία δικαιούνται να ομιλούν μόνον οι τηλεπαρουσιαστές καί όσοι καλούνται στα παράθυρα των τηλεοράσεων, επιλεγόμενοι μονομερώς από τούς αρμοδίους. [...]''