''Διαβάζω συνεχώς άρθρα επί αρθρων, αναρτήσεις επί αναρτήσεων για την εγκληματικότητα του κέντρου των Αθηνών. Στην τηλεόραση αγανακτισμένοι πολίτες "όμηροι" της κατάστασης να προσπαθούν να πείσουν τους πολιτικούς άρχοντες για το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν του να είναι "φυλακισμένοι" μέσα στην ίδια τους την πόλη. Άνθρωποι που δεν τολμούν να βγουν ούτε μία βόλτα στα πάρκα της περιοχής τους, άνθρωποι που βγαίνοντας δεν ξέρουν αν θα επιστρέψουν σπίτι τους όπως έφυγαν. Ολους αυτούς δε τους έχουν ονοματίσει "ρατσιστές" και τους έχουν ρίξει βορά σε κάθε "προοδευτικό μαλάκα" ο οποίος τους στιγματίζει τους λοιδωρεί και προσπαθεί να τους κάνει να αισθανθούν ενοχές επειδή το μόνο που ζητάνε είναι να ζήσουν σαν άνθρωποι στην ίδια τους την πόλη, στην ίδια γειτονιά που μεγάλωσαν, στο ίδιο τους το σπίτι.
Και κάθεσαι και αναρωτιέσαι "μα είναι δυνατόν να μην καταλαβαίνουν...είναι δυνατόν οι "άρχοντες" της συμφοράς μας για μια ακόμη φορά να μην μπορούν να αντιληφθούν το μέγεθος του προβλήματος των ανθρώπων αυτών;" [...]''
