''[...] Στα βρωμερά κτίρια για κάθε δυστυχή αντιστοιχούν περί τα δέκα ποντίκια και καμιά εκατοστή κατσαρίδες. Σαν να ζουν σε υπόνομο. Στην ίδια περιοχή πωλούνται καθημερινά 17.000 σύριγγες. Πωλούνται επίσης αγόρια, κορίτσια και όπλα. Τα πράγματα γίνονται κάθε μήνα και πιο περίπλοκα. Και ενώ όλα αυτά διαδραματίζονται εκεί έξω, στους κακοφωτισμένους, λερούς δρόμους, οι αρμόδιοι μεμψιμοιρούν, κλεισμένοι σε αίθουσες συσκέψεων. Ανακατεύουν τα ντοσιέ με τις σημειώσεις, δεσμεύονται με βαρύγδουπες υποσχέσεις και στο τέλος βγάζουν την ουρά τους απ΄ έξω. Εχουν όλοι το ίδιο δικαιολογητικό: δεν υπάρχουν κονδύλια για να καθαρίσουν την πόλη. Ακόμη όμως και αν εξευρεθούν οι πόροι, φαίνεται αδιανόητο να υπάρξει συνεννόηση, καθώς οι εμπλεκόμενοι αναφέρονται καθείς σε άλλο κέντρο εξουσίας.[...]
