'' * Η πλειοψηφία δεν μπορεί να γίνεται σεβαστή από ένα κράτος γιατί το κατεβάζει στο επίπεδο της. Το κράτος οδηγείται από ολίγους ή ακόμα και έναν.
(Μ. Μουσολίνι, Ο ορισμός του Φασισμού)
* Oι πολιτικοί, δεν είναι εδώ για να εκφράζουν τον μέσο όρο ούτε για να σύρονται από τις πλειοψηφίες. Aλίμονο. Tότε θα κάναμε μια καλή δημοσκόπηση για κάθε θέμα μικρό ή μεγάλο και θα είχαμε τις λύσεις.
(Γιώργος Α. Παπανδρέου, ΚΛΙΚ 1999)
Λίγοι ηγέτες στον πλανήτη κατάφεραν να βρεθούν στη θέση της απόλυτης Ηγεμονίας ενός κράτους. Φαίνεται όμως πως ο δρόμος για την απόλυτη ηγεμονία είναι κοινός, απαιτεί τις ίδιες πρακτικές πέραν από ιδεοληψίες ή ταμπέλες. Η πορεία του Γιώργου Παπανδρέου θυμίζει ότι η επίτευξη της ολοκληρωτικής εξουσίας, περνάει από αυτό που ο Μουσολίνι όρισε ως “Φασισμό”.
Τρανταχτές ομοιότητες, στην ιδεολογία, μεθοδολογία και πορεία των δύο ανδρών, τόσο στο κυνήγι της εξουσίας όσο και στο σύστημα διακυβέρνησης (σύμφωνα πάντα με τα πρώτα δείγματα του ΓΑΠ). Παράλληλοι βίοι που αποδεικνύουν ότι είτε έξωθεν παράγοντες καθορίζουν την κατάληψη μίας ηγεμονίας ή εντέλει, η ολοκληρωτική εξουσία περνά από δοκιμασμένα μονοπάτια [...]''
