[...] Η Ελλάδα είναι εθνικό δημοκρατικό κράτος, και υπάρχει για να εκφράζει συλλογικά τους Έλληνες και να εξυπηρετεί, με τις εκάστοτε ασκούμενες πολιτικές, τις ανάγκες τους. Ούτε τις ανάγκες των μεταναστών, ούτε την παγκόσμια αδελφοσύνη, ούτε την «κατανόηση του Άλλου», ούτε το «ιδεώδες» της πολυπολιτισμικότητας. Αυτή η απλή αλήθεια είναι προφανής σε όλα τα σοβαρά κράτη διεθνώς, που χειρίζονται το ζήτημα της μετανάστευσης με γνώμονα το εθνικό τους συμφέρον. Το εθνικό συμφέρον ως κριτήριο στην περίπτωσή μας σημαίνει π.χ. ότι η Ελλάδα δεν έπρεπε ποτέ να αποδεχθεί τον κανονισμό «Δουβλίνο ΙΙ», όπως έκανε το 2003 ο Γ. Παπανδρέου ως ΥΠΕΞ.[...]
