Αυτά είναι τα φετινά… Κι όμως, οι θερμοκρασίες στη χώρα μας είναι υψηλές για την εποχή. Άσχετο… Έχουμε ξυλιάσει στην κυριολεξία από την κρυάδα – μια κρυάδα που νιώθουμε να μας διαπερνά μέχρι τον πυρήνα της ψυχής μας... Τα ψεύτικα λαμπιόνια και τα στολίδια που έχουν κρεμαστεί σε δρόμους και πλατείες, όπως είναι το έθιμο, οι λόφοι από κουραμπιέδες και μελομακάρονα, οι αχνιστές γαλοπούλες με τα παραγεμίσματα, δεν καταφέρνουν να μας γεμίσουν την ψυχή με ζεστασιά. Τι μας λείπει άραγε; Μήπως ξεπαγιάσαμε από τις εξαγγελίες-απειλές για τις θυσίες που καλούμαστε να κάνουμε, πληρώνοντας για πολλοστή φορά τα σπασμένα και τα κλεμμένα άλλων, για να βγει – αν ποτέ βγει – η χώρα από τα οικονομικά αδιέξοδα και να γλιτώσει την πτώχευση; Για μένα, εκείνο που μας λείπει συνοψίζεται σε μία και μόνο λέξη: ΑΓΑΠΗ. Εδώ είναι το μεγάλο έλλειμμα της φυλής μας, που όσο πάει διογκώνεται. Κι αυτό το έλλειμμα δεν πρόκειται .............
